Intervju za Vreme 1.8.2019.

Još pre nego što su krajem novembra 2018. širom Srbije izbili protesti zbog politički motivisanog nasilja, politikolog Boban Stojanović predlagao je bojkot izbora. U tekstu u NIN-u pisao je da "učestvovanjem na ovakvim izborima, opozicija daje legitimitet izbornim uslovima i samom političkom poretku", te da bi opozicija "morala da kolektivno bojkotuje izbore i uskrati taj legitimitet".

Potom, Stojanović je bio deo stručne grupe koja je u ime učesnika protesta #1od5miliona tokom prve polovine 2019. napravila spisak zahteva za slobodne i fer izbore, koji se najviše bave medijima u izbornoj proceduri. Postepeno, ideja o bojkotu izbora dobijala je na snazi i sada – osam meseci nakon što ju je Stojanović izneo u NIN-u – aktuelnija je nego ikad. No, pre priče o bojkotu, sa Stojanovićem razgovaramo o "Omči za Srbiju" – tekstu objavljenom i u državnom mediju ("Večernje novosti"), koji najavljuje moguće ubistvo nekog opozicionog politika od strane zapadnih sila, e da bi se naudilo Vučiću.

Vucic’s Path Towards Competitive Authoritarianism

Koautorski tekst za The Globe Post: https://theglobepost.com/2019/04/29/serbia-vucic-orbanization/

Boban Stojanović and Fernando Casal Bértoa

Serbians are finally rising up against President Aleksandar Vucic’s regime. For the last five months, massive protests against his reign, and especially the use of political violence against the opposition, have taken place in the capital Belgrade and across the country.

Serbia’s road towards illiberalism is nothing new. Articles about the celebration of the country’s early 2016 parliamentary and 2017 presidential elections have shown how Serbia’s democracy is progressively deteriorating, and how Vucic’s change from prime minister (more powerful) to president (more figurative) could even lead to the collapse of democracy in Serbia.

While democracy might not have collapsed yet, one thing is certain after seven years of Vucic’s reign characterized by his party’s capture of institutions, media, and the public sector: Serbia is no longer a “defective democracy,” but rather a “competitive authoritarian” one.

Partije i (ili) pokreti

Autorski tekst za NIN: http://www.nin.co.rs/pages/article.php?id=118692

U poslednjih nekoliko godina građanski pokreti su postali sve učestalija forma političkog okupljanja. Prvo moramo da pokušamo da odgovorimo na pitanje šta su građanski pokreti, zašto su pokreti, a ne partije i šta bi u stvari bio cilj tih građanskih pokreta? Da li su pokreti kritičari društva, predlagači politika iz sfere civilnog društva, borci za unapređenje kvaliteta života ili su ipak politički subjekti? Odnosno, šta bi bila ta razlika između pokreta i partija i na koji način se ona percipira kod nas?

Utisak nedelje 14.04.

Protesti: Dokle smo stigli posle dva meseca?

"Siguran sam da je Vučić već imao neke "neprijatne" i upozoravajuće razgovore sa međunarodnim akterima, čemu svake nedelje doprinosi opširno izveštavanje stranih medija. Opozicija kroz veću aktivnost na međunarodnom planu mora učiniti da taj pritisak postane još jači."

Već osam subota građani Beograda šetaju protiv aktuelne vlasti. Za to vreme protesti su zahvatili i preko 50 drugih gradova i opština u kojima građani svake nedelje iskazuju nezadovoljstvo situacijom u Srbiji. Do pre samo dva meseca politička situacija izgledala je potpuno drugačije, a, ako pogledamo godinu ili dve unazad, onda tek možemo govoriti o promenama. Sve ovo ukazuje na elemente tranzicionog društva, neukorenjenih demokratskih institucija, reverzibilnog talasa demokratizacije i niske institucionalizacije partijskog sistema.